Επίσκεψη στο Μουσείο ΟΤΕ

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Παρασκευή, 20 Ιανουαρίου 2012 11:30

Χτες επισκέφτηκα με το τμήμα μου ΣΤ1 το μουσείο ΟΤΕ. Εκεί θαυμάσαμε τον τρόπο επικοινωνίας των αρχαίων Ελλήνων και είδαμε την εξέλιξη του τηλεφώνου και την τηλεπικοινωνίας του ανθρώπου στους αιώνες.
Στα αρχαία χρόνια οι Έλληνες επικοινωνούσαν με διάφορους τρόπους. Ένας απ? αυτούς ήταν οι φρυκτωρίες. Οι  Έλληνες άναβαν σε ψηλά μέρη (πλαγιές βουνών) τρεις εξάδες από φωτιές που μπορεί να σήμαιναν τέλος πολέμου ή τέσσερις εξάδες από φωτιές ή πέντε εξάδες από φωτιές (έναρξη πολέμου). Όταν άναβαν τις φωτιές οι άλλοι που ήταν στο απέναντι βουνό τις έβλεπαν και άναβαν κι εκείνοι των ίδιο αριθμό φωτιών. Για παράδειγμα, λέγεται πως το μήνυμα του τέλους του πολέμου στην Τροία έφτασε στην Σπάρτη μέσα σε μία νύχτα.
Ο τρόπος που με εντυπωσίασε περισσότερο απ? όλους είναι παρόμοιος με τα σημερινά σήματα  Μορς. Δηλαδή, σε κάθε σταθμό τότε υπήρχε ο ίδιος αριθμός δαυλών και όλοι είχαν την ίδια απόσταση. Οι πολεμιστές σκάλιζαν σε μία πλάκα την αλφάβητο με πέντε γραμμές και πέντε στήλες. Μετά τόσους δαυλούς από τη μία πλευρά και όσους χρειάζονταν για να σχηματίσουν το συγκεκριμένο γράμμα. Έπειτα συνέχιζαν ώσπου να ολοκληρώσουν τη λέξη.
Εκτός από αυτούς τους τρόπους οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν κι άλλους τρόπους επικοινωνίας.
Το τηλέφωνο εφευρέθηκε από τον Γκράχαμ Μπελ το 1876. Από τότε το τηλέφωνο συνέχισε να εξελίσσεται. Έτσι δημιουργήθηκαν τηλέφωνα με διάφορα και παράξενα σχήματα. Στα νεότερα χρόνια οι άνθρωποι για να κάνουν μία  κλήση τηλεφωνούσαν στο τηλεφωνικό κέντρο, όπου τους απαντούσαν οι τηλεφωνήτριες, των οποίων η δουλειά ήταν πολύ δύσκολη.  Εκεί οι άνθρωποι έλεγαν τον αριθμό τον οποίο ήθελαν να καλέσουν και η τηλεφωνήτρια τους  συνέδεε.
Αργότερα ήρθαν από την Ευρώπη τα αναλογικά και μετά και τα ψηφιακά τηλέφωνα.  Επίσης ήρθαν και υπολογιστές, των οποίων το μέγεθος των κεντρικών μονάδων τους ήταν τεράστιο. Λίγο αργότερα κατέφθασε στην Ελλάδα και το πρώτο στούντιο τηλεόρασης.
Πιστεύω πως η επίσκεψή μου στο μουσείο ΟΤΕ ήταν πολύ χρήσιμη γιατί μάθαμε την τεχνολογική εξέλιξη μέσα στους προηγούμενους αιώνες, η οποία βοήθησε ιδιαίτερα και άλλαξε τον τρόπο της καθημερινής  ζωής των ανθρώπων.

Ιωάννα Πασιά (ΣΤ 1, 2011-12)

Στις 17/1/2012 τα δύο τμήματα της Έκτης τάξης του σχολείου μας επισκέφτηκαν το κτίριο του Ο.Τ.Ε στην Κηφισιά. Η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε εκεί ήταν αρκετά καλή, αν εξαιρέσουμε το κρύο που επικρατούσε στην ατμόσφαιρα.
Πρώτα μας πήγαν σε μία αίθουσα και καθίσαμε. Η ξεναγός μάς εξήγησε τις επικοινωνίες των Αρχαίων Ελλήνων, όπως τα οπτικά σήματα με τη χρήση της φωτιάς, το δίκτυο επικοινωνίας με τις φρυκτωρίες, το ηχητικό κέρας του Μ. Αλεξάνδρου. Όλο το πρόγραμμα διαρκούσε μία ώρα και το κυριότερο στην κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα, είναι ότι η είσοδος είναι δωρεάν. Ακόμα το πρόγραμμα χωριζόταν σε διαφορετικά κεφάλαια κάθε φορά.
Στη συνέχεια προχωρήσαμε ακόμη πιο μέσα και είδαμε μαζί με την ξεναγό μας διάφορους τηλέγραφους, όπως τον μορσικό, τον υδραυλικό και τον οπτικό, ο οποίος μπορούσε να μεταφέρει 196 διαφορετικά μηνύματα από τη Γαλλία στο Παρίσι το 1794-95. Το πιο εντυπωσιακό σε όλο αυτό ήταν το ωρολόγιο ή και το ωροσκόπιο το οποίο είχε δύο ονομασίες. Τον μορσικό τηλέγραφο τον χρησιμοποιούσαν και στα καράβια, στα πλοία όπως το φημισμένο ?Αβέρωφ?.
Πιο βαθιά υπήρχαν διάφορα σε χρώμα και μέγεθος, μεταλλάκτες , που είναι τα πρώτα χειροκίνητα τηλέφωνα.
Ύστερα πήγαμε στον επόμενο όροφο, που είχε τα τηλέτυπα, τις λυχνίες εκπομπής και λήψης. Λίγο πιο πέρα υπήρχαν τα υπόγεια και υποβρύχια καλώδια κι ένας ωρολέκτης.
Στον προτελευταίο όροφο υπήρχε το πρώτο τηλέφωνο που δημιούργησε ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ και η πρώτη τηλεόραση το 1965.
Στον τελευταίο όροφο ήταν το τηλεφωνικό κέντρο στο οποίο γίνονταν και ελέγχονταν τα τηλεφωνήματα. Επίσης αν κάποιος έπαιρνε τηλέφωνο, απαντούσε η τηλεφωνήτρια, η οποία ένωνε τις γραμμές μεταξύ τους έτσι ώστε να συνομιλήσουν οι δύο άνθρωποι.
Αφού βγήκαμε από αυτό το δωμάτιο κατευθυνθήκαμε σε ένα διαφορετικό δωμάτιο, στον ίδιο όροφο, που είχε το πρώτο PRIME COMPUTER κομπιούτερ της εποχής κι έναν τηλεκινηματογράφο. Μετά βγήκαμε έξω από το κτίριο και φάγαμε, παίξαμε και κουβεντιάσαμε για λίγο. Όταν φτάσαμε στο σχολείο ήμαστε όλοι κουρασμένοι.
Αυτή η επίσκεψη μου άρεσε πάρα πολύ γιατί έμαθα πολλά και νέα πράγματα κι επειδή ήταν διασκεδαστική.

Ραφαέλλα Δαράκη (Στ2, 2011-12)